Wat ligt er op mijn werktafel? Deel 37.
Dinsdag blogdag! Welkom!
Vooruitgang geboekt deze week: de Sea Harrier en de huizen.
Eerst de Harrier.
De vorige keer had ik de romphelften bijeen geplakt. De pasvorm was oké, maar er was wat vulling nodig. Ik heb gekozen voor grijze Tamiya putty voor deze taak, omdat de voeg zowel gevuld als geëgaliseerd moest worden. Simpel genoeg: breng de putty aan met een tandenstoker langs de voeg, laat drogen, schuur vlak.
Nu de voeg weggewerkt is, heb je waarschijnlijk een aantal paneellijnen weggeschuurd. Om deze terug te brengen, gebruik ik een Tamiya scribing tool. Je hebt ook een dikke plastic tape nodig om de scriber te gidsen. Dymo label tape is hier perfect voor. Op de foto kan je de rechthoekige panelen langs de middellijn zien die opnieuw moesten ingesneden worden. De afgeronde hoekjes zijn een uitdaging (waar ik helaas niet helemaal in geslaagd ben, maar ze gaan ietwat verborgen zijn onder de kanonnen...).
Ik krijg soms de vraag (of zie ze gesteld worden in modelbouwgroepen): 'Wanneer verf je? Schilder je alles op de ramen of maak je eerst het volledige voertuig?' Het antwoord op die vraag is: het hangt ervan af. De hoofdvraag die je hier moet stellen is: 'zal ik na constructie nog aan die plaats geraken met verf?' Ik heb twee plaatsen hier die een beetje aandacht vragen. Eerst en vooral: de luchtinlaat. Deze moet in het wit, met een zilver-metalen rotor. De twee buitenkanten die onder de romp liggen hebben een binnenzijde die compleet onmogelijk zal te airbrushen zijn later, dus die moeten absoluut nu gedaan worden. De rotor was al geschilderd, dus ik heb deze afgeplakt op zo'n manier dat ik later de tape makkelijk kan verwijderen. Dan is het een kwestie om de stukjes in Insignia White te airbrushen. Dit zal op zijn beurt moeten afgeplakt worden wanneer ik de rest van het vliegtuig schilder, maar het heeft nu al zijn kleurtje.
Een tweede plek die aandacht nodig heeft is net boven de uitlaten. De romp maakt hier een curve die opnieuw onmogelijk zal te bereiken zijn met de airbrush eens de vleugels eraan hangen. Dus ik heb deze geborsteld met matzwart en er dan nog eens over gegaan met de Extra Dark Sea Gray die zal gebruikt worden voor de rest. Dit moet niet perfect zijn, maar als ik het niet doe, zal er een lelijke plek van ongeschilderd plastic achterblijven. Terwijl de zwarte verf open stond, heb ik de binnenkant van de uitlaat geschilderd, voor alle zekerheid.
Dan uiteindelijk: de vleugels. Dit is waar de waarde van dry-fitting (passen zonder lijm) duidelijk wordt. De achterrand van de vleugels is iets te dun, en dat veroorzaakt een trapje in de bovenkant van de vleugel. Om dit te fixen heb ik twee kleine stukjes witte Evergreen strip styrene (0.4 x 2.5 mm in geval, maar Evergreen heeft tientallen groottes) ingeplakt om de kier te vullen en de rand omhoog te brengen.
In zijaanzicht zie je een piepklein wit stukje gesandwiched tussen romp en vleugel. Het heeft nog altijd een beetje opvulling nodig, maar omdat de hele constructie beter opgelijnd is, zal ik een stuk minder moeten schuren.
Dan: de vleugels. Ik moest dit stuk hard dichtklemmen om zeker te zijn dat alles mooi past. Met een paar stukjes tape blijven de klemmen op hun plaats. De tape zorgt er ook voor dat er geen schade aan het plastic veroorzaakt wordt.
De SHAR gaat dus goed vooruit. De huizen dan.
Het Westvlaamse spreekwoord 'tis e rututus en at rintrintrin' indachtig, ben ik eindelijk begonnen aan de ramen. Eerst en vooral: verf. De kozijnen zijn in houtfinish gezet voor het grijze huis en in wit-grijs voor het café.
Een laagje beige, gevolgd door bruine olieverf zorgt voor een licht houteffect.
Het witgrijs is Citadel Corax White.
Dat is het voor de kozijnen. De ramen zelf zijn geschilderd op de sprue, in dezelfde kleuren.
De frames worden dan uitgeknipt, droog gepast en een paar honderd keer geschuurd (zo voelt het toch aan) tot ze mooi zonder duwen in de kozijnen passen. Ze moeten perfect passen want het plastiek is ongelofelijk broos. De aanhechtingspunten op de sprue zijn veel te dicht op het stuk, en alleen al de eerste twee frames heb ik elk op twee plaatsen gebroken. De breuk is eenvoudig te herstellen, maar elke extra druk gaat tot meer brokken leiden... En dan zijn deze nog rechthoekig en makkelijk te schuren. De bovenste helft van deze ramen zijn halfrond. Ik voorspel veel gevloek in de nabije toekomst...
Eens voldoende geschuurd, is het tijd om de frames op een vel transparant plastiek te kleven. Wanneer de lijm droog is, kan ik ze uitsnijden en in de kozijnen inpassen.
Dat is alles voor nu.
Tot volgende week!